ایمپلنت دندان چیست؟

ایمپلنت دندان چیست؟

مراحل ایمپلنت دندان:بخشی از درون‌کاشت (ایمپلنت) دندانی است که به صورت دندان برساخته (پروتزی) در دهان بیمار، جایگزین دندان طبیعی وی می‌گردد. امروزه دندانپزشکی ایمپلنت را هنر جایگزینی دندان‌های از دست رفته توصیف می‌کنند. ایمپلنت‌ها برای جایگزینی یک یا چند دندان و برای نگه داشتن و تأمین ریتنشن پروتز کامل اوردنچر به کار می‌روند. ایمپلنت‌های دندانی از تیتانیوم ساخته می‌شوند و با استخوان استئو اینتگره می‌شوند.بعد از معاینات اولیه در ابتدا فیکسچر یا همان قسمت ریشه ایی پروتز با استفاده از جراحی کوچکی در داخل فک و به جای دندان از دست داده شده، جاگذاری می‌گردد و بعد از اطمینان از ثبات آن که معمولاً ۴ الی ۶ ماه به طول می‌انجامد، قسمت رویی یا همان تاج دندان (Crown) گذاشته می‌شود. اگر فردی دندان خود را از دست بدهد ایمپلنت در اندازه همان ریشه به جای آن قرار داده می‌شود.ایمپلنت‌ها قطعاتی در اندازه دندان طبیعی می‌باشند. ایمپلنت‌ها توسط ابزار بسیار دقیقی کنترل می‌گردند و توسط دستگاه‌های بسیار دقیق ساخته می‌شود. به دلیل خصوصیات ذکر شده برای ایمپلنت دندان، هنگامی در فک بیمار قرار بگیرد، یک جسم خارجی به‌شمار نمی‌رود و با قرار گرفتن در فک بیمار با آن سازگار می‌شود. ایمپلنت باعث رشد استخوان‌های کنار دندان هم می‌شود و از تحلیل استخوان فک جلوگیری به عمل می‌آورد.

ایمپلنت مجموع قطعاتی است که با جراحی داخل فک ثابت می‌شوند روی آن دندان مصنوعی قرار می‌گیرد و در نهایت ظاهری مشابه با دندان طبیعی پیدا می‌کند.

به‌طور کلی برای گذاشتن ایمپلنت دندان چندین مرحله باید انجام شود تا قطعات تشکیل دهنده در کنار یکدیگر قرار گیرند و بیمار بتواند به جای دندان طبیعی از آن استفاده کند. ایمپلنت از نظر ظاهری مشابه دندان طبیعی است و در دهان همان حس طبیعی را برای جویدن القا می‌کند و سوء هاضمه ایجاد شده بر اثر ناتوانی در جویدن غذا را برطرف می‌نماید.

ایمپلنت دندان برای جایگزین کردن یک یا چندین دندان از دست رفته کاربرد دارد و می‌تواند برای تمام دندان‌ها به صورت ثابت یا متحرک استفاده شود. در هر دو حالت فوق کلمه ایمپلنت استفاده می‌شود اما حالت دوم بیانگر معنی واقعی ایمپلنت می‌باشد و به مجموعه‌ای از قطعات ایمپلنت گفته می‌شود و هر کدام از قطعات به تنهایی نام و کارایی مجزایی دارند.

بزرگ‌ترین مزیت ایمپلنت حفظ استخوان باقی‌مانده و جلوگیری از تحلیل استخوان (که به خاطر بی دندانی رخ می‌دهد) می‌باشد. مزیت دیگر ایمپلنت عدم نیاز به تراش دندان‌های مجاور در صورت استفاده از پروتز ثابت و کمک به گیر و ثبات پروتز متحرک از طریق ساختن اوردنچر (پروتز متحرک متکی بر ایمپلنت) است.

• کاشت دندان را می‌توان در زمره درمان‌های دندانپزشکی مادام العمر قرار داد.
• از جنس آلیاژ تیتانیوم است که پوسیده نمی‌شود
• نوع مرغوب‌تر آن استحکامی بیش از دندان طبیعی دارد
• اگر از تکنیک پیشرفته استفاده شود درمان ایمپلنت در ردیف درمان‌های دندانپزشکی کوتاه و کم‌درد است.
• در مقایسه با هزینه‌های چند بار پر کردن و عصب کشی دندان، روکش دندان و … در دراز مدت درمان کاشت دندان درمان می‌تواند مقرون به صرفه باشد.

جراحی ایمپلنت با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. قبل از تزریق بهتر است پنبه آغشته به اسپری لیدوکایین را روی لثه بمالیم تا از درد سوزن تزریق جلوگیری کنیم. معمولاً برای جراحی ایمپلنت از تزریق اینفیلتره در باکال ولینگوال محل بی دندانی استفاده می‌شود. در این تزریق در صورت ورود دریل به کانال عصب فک تحتانی مریض دچار احساس برق گرفتگی می‌شود و از جای خود می‌پرد و بدین ترتیب متوجه می‌شویم که وارد کانال عصب شده‌ایم. از اولین جراحی تا آخرین جراحی حدوداً ۹ ماه به طول می‌انجامد؛ اما این زمان بستگی به شرایط استخوان فک برای قبول ایمپلنت و شرایط ایمنی بدن برای التیام و ترمیم زخم دارد و ممکن است مدت زمان بیشتری برای ترمیم و التیام نیاز باشد. بسته به torque قرارگیری fixture درون استخوان، ایمپلنت به روش دو مرحله‌ایی یا یک مرحله‌ایی انجام می‌شود.

روش دو مرحله‌ایی

در مرحله اول جراحی، در صورت torque پایین استخوان فک، (Fixture) به همراه کاور اسکرو (Cover screw) در فک جاگذاری می‌شود؛ و در صورت نیاز به تحریک استخوان سازی و به دست آوردن تراکم استخوان مطلوب از بایومتریال‌ها (پودر استخوان و ممبرین و …) استفاده می‌گردد. بایومتریال‌ها دارای انواع مختلفی هستند و از منابع متفاوتی تولید می‌شوند و بسته به تشخیص دکتر نوع بایومتریال مناسب انتخاب می‌گردد. معمولاً پس از گذشت ۲۴–۱۲ هفته استخوان اطراف فیکسچر را می‌گیرد و اصطلاحاً استئو اینتگره می‌شود. در این زمان مرحله دوم جراحی یعنی برداشتن کاور اسکرو و قرار دادن هیلینگ اباتمنت (Healing Abutment) به جای آن انجام می‌شود. وظیفهٔ هیلینگ، well adopt کردن مخاط کراتینیزه اطراف ایمپلنت است. سپس بعد از گذشت ۴–۳ هفته، قالبگیری به کمک ایمپرشن و آنالوگ (Impression Coping and Analog) انجام می‌شود تا شکل دندان مورد نظر ساخته شود و اندازه اباتمنت لازم مشخص شود و در مرحله آخر دندان پروتزی آماده شده که به همراه اباتمنت است روی فیکسچر قرار می‌گیرد.

روش تک مرحله‌ایی

دندانپزشک زمان insertion فیکسچر درون استخوان، torque مناسبی به دست می‌آورد؛ لذا، قراردهی fixture و healing را در یک مرحله انجام می‌دهد. در این روش ایمپلنت زودتر در دهان بیمار قرار می‌گیرد.